Norma. Bellini’s Norma is in muzikaal opzicht nogal tweeslachtig. Op papier lijkt het orkest vaak sober en “standaard” belcanto, maar in een voortreffelijke uitvoering kan het werk hypnotiserend werken. Norma is volledig afhankelijk van vocale topkwaliteit. Bellini schrijft lange bogen die nauwelijks “houvast” bieden aan zangers die niet over een uitzonderlijk legato beschikken. “Casta diva” vouwt zich doelbewust eenvoudig en langzaam uit, maar met een te breed vibrato wordt de aria een reeks losse mooie noten. Dat geldt evenzeer voor de erop volgende cabaletta “Ah! bello a me ritorna”: als het tempo te mechanisch is, verandert virtuositeit in routine en klinkt de muziek alleen versnellend “omdat het u eenmaal zo hoort”.
Tag: LISA WILLEMS
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.