Stiffelio. Riassumendo, un’opera più che degna di stare a buon diritto nel grande repertorio, una bella esecuzione musicale, una messa in scena adeguata e sobriamente suggestiva, il tutto coronato da un cast che ha meritato pienamente l’entusiastica approvazione del pubblico. Possiamo chiedere di più?
Sonya Yoncheva. Tragédienne et (presque) reine. Et la diva triomphe dans le grand air de Vitellia de La Clemenza di Tito de Mozart « Ecco il punto, o Vitellia ! … Non più di fiori ». L’onctuosité du timbre, la souplesse de la voix, la profondeur des graves, la ligne mélodique, la musicalité, le chatoiement des couleurs que soutient une orchestration admirable couronnent le récital.
Samson de Joachim Raff. Maitre d’œuvre musical de l’enregistrement, le chef suisse Philippe Bach à la tête d’un Berner Symphonieorchester engagé, énergique et raffiné, reste attentif à toutes les nuances d’une partition puissante et généreuse, aux affects multiples. Il en capte les moments d’émotion, déchaine les forces du combat collectif, célèbre les dynamiques d’une construction dramatique sans baisse de tension.
Blauwbaards Burcht. Het Philzuid onder leiding van Duncan Ward. Dat is een goed stel hoor! Allereerst was de fijnafstemming tussen solisten en orkest prima de luxe, een buitengewone prestatie wameer het orkest niet onder maar achter de solisten wordt opgesteld, conform de opera concertante waar we hier toch eigenlijk mee te maken hadden..
Nationale Opera van Oekraïne brengt La Bohème. De opera wordt geregisseerd door de Belgische regisseur Jean François D’Hondt, die erin slaagt om Puccini’s ontroerende verhaal over liefde en verlies opnieuw tot leven te brengen. De cast bestaat uit 120 medewerkers, waaronder topsolisten, een prachtig koor en een volledig symfonieorkest, die samen zorgen voor een prachtige muzikale beleving.
Andriy Zholdak. “Na de meldingen van grensoverschrijdend gedrag heeft de directie ervoor gekozen om de repetities door te laten gaan, met Zholdak in het auditorium en niet op het toneel. Dit, terwijl de danseres die ongewenst betast was, had aangegeven hier niet mee akkoord te gaan. Wat vindt de wethouder van dit besluit van de directie?”
Andriy Zholdak. “Wat de recensenten niet weten, is dat de chaos op het toneel een gevolg is van wat zich sinds april achter de schermen heeft afgespeeld. Regisseur Zholdak is autoritair en gedraagt zich uiterst onvoorspelbaar. Een danseres wordt ongewenst betast. Zij zal zich uiteindelijk, nog voor de première, terugtrekken uit de productie, omdat de directie van De Nationale Opera besluit door te gaan met de regisseur.“
Salome. Vooral Jacquelyn Wagner (Salome) was soms volledig onverstaanbaar, maar dat lag niet alleen aan het orkest, maar ook aan de casting. Jacquelyn Wagner is (net als Malin Byström, laat u niets wijs maken) niet de dramatische sopraan die een ontspoorde Salome geloofwaardig over het voetlicht kan brengen.
Götterdämmerung. Zusammenfassend wäre es wünschenswert gewesen, eine weniger ambitionierte Inszenierung zu erleben, welche sich stilistisch einheitlicher präsentierte. Die musikalische Qualität des Symphonieorchesters Basel, das herausragende Dirigat von Jonathan Nott und die fabelhaften Sänger und Schauspieler überwiegen die szenischen Schwächen bei weitem
Königskinder. Clara Kalus hat sich von Bühnenbildner Dieter Richter, den im Libretto detailliert beschriebenen Zauberwald tatsächlich auf die Bühne bauen lassen, was beim Aufgehen des Vorhangs beim Publikum ein Ah! und Oh! hervorrief.