Zinka Milanov, “Pace, pace, mio Dio”

Met die gedachte in het achterhoofd presenteren wij drie operazangeressen die elke jonge operazanger, of sowieso elke operafan van welke leeftijd dan ook, zou moeten kennen. De drie zangeressen die we deze keer hebben geselecteerd, waren in hun tijd wereldberoemde operasterren.

We zijn voorbijgegaan aan de operazangeressen uit het midden van de 20e eeuw die alleen in hun eigen land beroemd waren. De drie hier gepresenteerde zangeressen, Milanov, Mödl en Obraztsova, zijn voor nieuwe operaliefhebbers meestal simpelweg verloren gegaan in de nevelen van het verleden.

De stijl van sommige van deze zangers kan voor een hedendaags oor bevreemdend overkomen. Daar zijn wel wat kanttekeningen bij te maken. We hebben opnames van zangers die Puccini persoonlijk hebben gekend en voor wie Puccini specifiek rollen heeft geschreven. Zou hun stijl niet moeten worden beschouwd als juist datgene wat Puccini voor ogen (oren) stond?

We maken in de operawereld terecht veel ophef over het trouw blijven aan de bedoelingen van de componist, behalve als het gaat om de vocale uitvoeringsstijl. We hebben opnamen van componisten, bijv. Pietro Mascagni, die hun eigen opera’s dirigeren. Deze opnamen zouden de gouden standaard moeten zijn voor de uitvoeringspraktijk. Helaas, dat zijn ze niet.

De Kroatische sopraan Zinka Milanov zong bij de Metropolitan Opera van 1937 tot 1966. Ze werd het bekendst door haar RCA Victor opnames uit de jaren 50. Deze omvatten Verdi’s La Forza del Destino en Aida, Mascagni’s Cavalleria Rusticana en Puccini’s Tosca.

Milanovs vermogen om met zowel kracht als finesse te zingen was een vereiste in die dagen. Als we nu naar haar luisteren klinken haar vocale capaciteiten bijna bovenmenselijk. De aria “Pace, pace mio Dio” uit Forza toont ons het volledige verbazingwekkende bereik van Milanovs stem.

Martha Mödl sings the Liebestod LIVE (1952) “Mild und Leise”

Een andere sopraan uit de jaren 1950 is Martha Mödl. Mödl stond bekend om haar vertolkingen van Richard Wagners heldinnen. De opname uit 1952 van Tristan und Isolde met Mödl was een openbaring toen we die voor het eerst hoorden. We herinneren ons dat we graag al ons spaargeld zouden uitgeven, ons in de schulden zouden steken en de halve wereld zouden rondreizen om iemand die rol te horen zingen zoals Mödl dat doet.

We hebben een maand lang naar niets anders geluisterd, ons verwonderend over de schoonheid van haar stem in combinatie met de buitengewone kracht en de consistentie van haar vocale lijn. Bovendien was dit een live-opname, wat betekent dat ze deze perfectie in de wereld heeft gezet zonder enige mogelijkheid om het over te doen.

Elena Obraztsova, Cavalleria Rusticana, “Voi lo sapete”

Elena Obraztsova, “Mon coeur s’ouvre a ta voix”

De laatste zangeres die we hier bespreken is de Russische sopraan/mezzosopraan/contralto Elena Obraztsova. Obraztsova had een stem net zo groot als Rusland zelf. Haar signature role was Santuzza uit Cavalleria Rusticana. Ze vertolkte die rol tegenover Placido Domingo in Franco Zeffirelli’s Cavalleria-film uit 1982. Ook in Zeffirelli’s televisieproductie van Carmen uit 1978 stond ze tegenover Domingo.

Haar vertolking van “Mon coeur s’ouvre a ta voix” uit Samson et Dalila tart de fysieke mogelijkheden van de menselijke stem. Bij de meeste zangeresessen (Caballe) worstelt de stem om hoorbaar te zijn wanneer de laagste regionen van deze aria bereikt worden. Obraztsova tovert een magistraal crescendo te voorschijn en deze lage noten zijn op schitterende wijze net zo aanwezig als de topnoten.

We hebben hier ook “Voi lo sapete” uit Cavalleria opgenomen, omdat het gewoon te goed is. Dat Obraztsova deze beide aria’s op één en dezelfde avond zong, grenst aan het ongelofelijke.

Garrett W. Harris