De oorspronkelijke historische of culturele achtergrond, waar velen in geïnteresseerd zijn (opera is een episodische kunstvorm), wordt uitgewist. De authenticiteit en emotionele impact van het origineel verdwijnt in de versnipperaar; het publiek moet een “uitdaging” aangaan om zich te verbinden met de bedoelde boodschap van de regisseur, niet van de componist en librettist.
Er was een comité van verontruste burgers met het hart op de juiste plaats, dat met een spandoek “Heesters Raus” zwaaide. De taal van de slogan leek ons echter niet geheel te rijmen met de inhoud. Als het gevaar Heesters Nederland zou moeten verlaten, waarom dan deze hartenkreet neergepend in het Duits?
Accueil, placement, confort, respect strict de l’horaire, du timing du récital confirment l’exigence et la qualité du Festival de Peralada. Il réduit sa voilure pour raisons techniques – le grand théâtre en plein air, en pleine réfection, ne sera prêt qu’en 2025 au mieux, riche de 1250 places – Mais il ne réduit en rien la qualité de sa programmation. Le récital de ce soir, malgré nos passagères réticences, le démontre brillamment.
Venendo ora alla regia, dobbiamo anzitutto osservare come questa produzione in realtà sia la ripresa di un’edizione del 2018 ad opera dello stesso regista Michele Mariani, il quale si prende la libertà (o per meglio dire l’arbitrio) di trasporre la vicenda negli anni ’50 del XX secolo. Il richiamo esplicito è al cinema di Federico Fellini, in particolare a titoli come “La dolce vita”.
“Puccini lovers pushed into ultra-right-wing political corner: “The story of penniless students in 19th-century Paris was moved to the Paris of the 1968 student uprisings. An entirely justifiable choice. But for ultra-right-wing Italians and rigid opera purists, such an intervention counts as a crime against a national symbol, Puccini would no longer be Puccini.”
Puccini-liefhebbers in ultrarechtse hoek gedrukt: “Het verhaal over berooide studenten in 19de-eeuws Parijs werd verplaatst naar het Parijs van de studentenopstanden in 1968. Een alleszins te verdedigen keuze. Maar voor ultrarechtse Italianen en starre opera-puristen geldt zo’n ingreep als een misdaad tegen een nationaal symbool, Puccini zou Puccini niet meer zijn.”
Puccini-liefhebbers in ultrarechtse hoek gedrukt: “Het verhaal over berooide studenten in 19de-eeuws Parijs werd verplaatst naar het Parijs van de studentenopstanden in 1968. Een alleszins te verdedigen keuze. Maar voor ultrarechtse Italianen en starre opera-puristen geldt zo’n ingreep als een misdaad tegen een nationaal symbool, Puccini zou Puccini niet meer zijn.”
Er is een trend te bespeuren dat het publiek het zo langzamerhand niet meer pikt. De MET zit halfvol, Het Muziektheater wordt gevuld met behulp van proppers die zich gehuld in regenjas vervoegen op locaties waar millennials en minderjarigen te vinden zijn. Eenmaal de zaal ingelokt gaat het “jonge publiek” zich na een kwartier vervelen waardoor de zaal sprookjesachtig wordt verlicht door elektrieke telefoons en elke opera tot Singspiel wordt gepromoveerd door een levendige publieksparticipatie.
Er is een trend te bespeuren dat het publiek het zo langzamerhand niet meer pikt. De MET zit halfvol, Het Muziektheater wordt gevuld met behulp van proppers die zich gehuld in regenjas vervoegen op locaties waar millennials en minderjarigen te vinden zijn. Eenmaal de zaal ingelokt gaat het “jonge publiek” zich na een kwartier vervelen waardoor de zaal sprookjesachtig wordt verlicht door elektrieke telefoons en elke opera tot Singspiel wordt gepromoveerd door een levendige publieksparticipatie.
Weinbergers carrière blijft voor grote delen van zijn leven in nevelen gehuld. Veel van zijn muziek en biografische informatie is verloren gegaan of vernietigd tijdens de Tweede Wereldoorlog. WOII had niet alleen financiële gHet taalterrorisme treft ook het herschrijven van werken van weerloze, want overleden, auteurs. De revisie van literaire werken die onwelgevallige passages bevatten (of het saboteren van journalisten die “onbetamelijke” schijven), is een tot voor kort ondenkbaar verschijnsel in de West-Europese landen die niet onder een fascistische, communistische of enige andere dictatuur zwoegden. Taal in haar algemeenheid is een essentieel onderdeel van de vrijheid van meningsuiting en het gebruik ervan is daarom niet verenigbaar met censuur. evolgen voor Weinberger, maar leidde er ook toe dat hij vluchteling werd, net als honderdduizenden anderen. Hij was zo getraumatiseerd dat hij nooit meer iets wilde loslaten over zijn leven vóór 1939.