Innocence speelt in Finland, zoals Bleu in Amerika speelde, hetgeen toch enigszins op gespannen voet staat dat met een van mantra’s van het urgente, desoriënterende Muziektheater: de aansluiting bij de leefwereld van het publiek. Het is al maanden geleden dat er een Surinaamse politieagent door een andere Surinaamse politieagent op de Lindengracht werd doodgeschoten, en Kareltje, zoon van Vieze Karel uit de Lindenstraat, maakte met de van zijn vader geleende Glock 19 (een schoonheid van een wapen) niet meer dan 4-5 slachtoffers.
Opera houses like De Nederlandse Nationale Opera are not only guardians of culture, however dubiously that task may be interpreted, but they cannot shirk the social duty to give reviewers free rein.
“Al meer dan vijftien jaar standaardiseert het Regietheater de operapodia van de wereld. Het richt zich op een elitair, afgemat publiek van “fijnproevers”; het deconstrueert, maar bouwt er niets voor in de plaats.”
« Depuis plus de quinze ans, le Regietheater uniformise les scènes lyriques du monde entier. Il s’adresse à un public de connaisseurs, élitiste et blasé ; il déconstruit, mais ne reconstruit rien à la place. »
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.
13 scènes, het is wat veel, en onvermijdelijk maakt het ene tafereel meer indruk dan het andere. Zoals gezegd, we springen van heden naar verleden en weer terug, het wordt wat onoverzichtelijk allemaal, maar eigenlijk nooit eentonig. Daarvoor is de regie te inventief.





