Falstaff. Dopo 45 anni dal suo debutto torna alla Scala il Falstaff di Verdi messo allora in scena da Giorgio Strehler e oggi riportato alla luce da Marina Bianchi. L’idea di ambientarlo nella pianura padana anziché a Windsor rimane valida ma alcune scene sono risultate troppo buie, mentre altre denunciavano senza pietà gli anni trascorsi.
Month: January 2025
Kirill Kozlovski. ‘Night of the Opera’ met Kirill Kozlovski. Carmen, de Barbier van Sevilla, La Mort de Thaïs en vele andere prachtige melodieën. Kirill Kozlovski brengt indrukwekkende piano-arrangementen. Een uniek recital met een unieke pianist!
Phèdre. In der Aufführung am Badischen Staatstheater erwies sich die Rolle jedoch als absolut grossartig für die Mezzosopranistin Ann-Beth Solvang, welche mit einer beeindruckenden darstellerischen und gesanglichen Leistung brillierte.
Castor et Pollux. Les danseurs mâles, aux corps désarticulés, impressionnent dans leurs soli : belle idée de faire incarner l’âme expirante de Castor par un danseur au pied ailé. Mais, dans l’ensemble, cette scénographie qui se veut branchée et united colours of Benetton indispose par sa démagogie, sa pesanteur didactique, son opportunisme.
Die ersten Menschen. In een DNO seizoen waarin slechts 1 Italiaanse opera voorkomt (Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen), namelijk de hernomen psychopathische Rigoletto (geen Bellinini, geen Donizetti, geen Mascagni…), is de herneming van Die Ersten Mensen een besluit dat wij, de hardwerkende Nederlanders in het land, pas later het magistrale zullen kunnen inzien. Voorlpig is het privilege voorbehouden aan de Mensen van Nu.
LA PETITE RENARDE RUSEE – Les chanteurs convainquent aisément, le ténor tchèque Tadeáš Hoza en braconnier, et surtout le ténor allemand Milan Siljanov en garde-chasse. Leur scène de rencontre restera sans doute dans les mémoires, grâce à leur justesse de jeu et de chant. Milan Siljanov gardera sans doute ce rôle longtemps à son répertoire.
Museale opera. Wij hebben nooit een doorwrocht artikel gelezen waarin overtuigend werd bewezen dat Wagner beter tot zijn recht komt als de Rheintöchter sletterige New Yorkse hoeren zijn, en dat Die Zauberflöte (onze lievelingsopera, helaas maar zo zelden uitgevoerd) duidelijk aan waarde wint als de Koningin van de Nacht zich als een blinde mol een weg langs een muur baant, terwijl ze “O zittre nicht” zingt.
Wir sind traurig über den Verlust, aber zugleich zutiefst dankbar für das Erbe, das er hinterlässt – ein Erbe, das die Opernbühnen noch lange prägen wird. Ruhe in Frieden, lieber Otti!